BİLMEM KİM BU KUŞ...

Bir teþekkür etsem utanýrým gül yüzünden...
Her sözün kuþ olup uçar bana gökyüzünden...
Ben de teþekkür diye bir parça yollarým kalbimin özünden...
Sen konuþmasan da anlarým ne dediðini gözlerinden...
Söylediðim her kelime sana olan tarifsiz özlemimden...
Bir harf bir kelime hepsi senden, bir haber yok hala sende olan benden...
Kuþlara haber saldým uzak diyarlardan...
Bilmem ne zamana gelirler gittikleri yerden...
Bilmem sana ulaþmak için çýktýklarý yolda neler gelir baþlarýna...
Belki kargalarla savaþýrlar...
Yorulup alçaktan uçtuklarýnda kurtlar kapar belki...
Ama bilsinler ki onlar ölürse bende ölüyüm...
Onlar olmazsa sana ulaþamam çünkü...
O zaman nasýl nefes alýr bu kalbim sensiz...
Yarý tok yarý aç misali sohbetsiz...
O zaman hem kalbim hem ellerim harap olur...
Ne olur kuþlar bir haber getirin bana, koymayýn beni habersiz...
Sizde ben, ben de siz anlamsýz halimiz belirsiz...
Ama yaþamak istiyorsak ölmek çok nedensiz...

Sosyal Medyada Paylaşın: