/Süzüldü bir kâðýt parçasý apolitik
Saman olsaydý bilmiyorum rengi
Karþýya geçirdiler dilsiz fiilleri Darwin/
Anarþistti ruhum koyundan özü
Söz sardý tini ve bozuldu güz
“Korkacak hiçbir þey yok” dedi yazar
Gözlerine daldýðým kumaþçýlardan
Rengârenk parçalar istedim kefenime
Güvercinler firar þimdi benimle birlikte
Tavrýna kýrýldýk ben ve cemaatim
Her nefes batýyor þimdi içeriden
Gülemiyorum ki sen bilmiyorsun
Aðlayamýyorum da isteyerek içimden
Dolaplar dönüyor bilmeden kýz aylak
Seviyor sevmiyor týpký mimikler gibi
Hâlbuki ben ayýp diyorum kýrmýzý kurdele
Ayýp!
Kenetleniyor pencereye karanlýk bebek
Sen ki bazen vuruyorsun iki dilin sözüne hak
Bütünleþmek imkânsýz oluyor bedeninle
Ufalýyor diyalektik cemiyet diyorsun ille de
Yakýyor ellerin vakitli anlarda ukde su
Kovalýyorum cebri elimde oklavayla
Sentez diyor uzmanlar arýyorum seni
Nerede düþlüyorsun doðmayý ey zihin
Elit bir eðlenceydi sanki blues ve caz
Hýrýltýlý söyle bu tarihi diye ýsrarda Koytak
Büyüdü ötekiler bahþedilen noktalarda loþ
Yýlda bir yokluyor huzuru kasketli
Gördü ki acý sanattý sen
Karartma günlerinde kuþ seslerinde bahtý
Sessiz o kadýn ürkütür beni yerli yersiz
Buruk yüreðin sancýsýnda ýþýðýný güzele ver
Ver ki kansýn avuntulara kuruntulu zamanlarýnda
Yeni yetme delilerde kuruyor çiçekler
Kaç kuruþsa kýsýyorum keseden pahasýz
“Aç karnýna uyunmaz!” diyor annem
Sen ruhumda kurtuluþ kadar ekmek
Yaðmurlarýn pinti
Meleklerin sen kadar sosyalist yenilerde
Zaman zaman ürküyorum ben anne
Çocuk diye bu adamlar asabi keþke
Ne iyi, bir neslin korumacýðýndan türedi
Sivil itaatsiz âdemler
Ýlahi…
Bahar kirlenmiþ garbýn koynunda
Arýnmýyor ortasýndan mayýs
Saðýmdan çekiyorum bu sapkýn tecrübeyi
Aðlayamýyorum diyorum ey Arap
Sana batýyor bu çiviler içerden!