O ANLARDAN, BU ANLARA

Zorba dinlemedi insanlarý;
Yok sayýyor O’nlarý,
Kafaya takmýþ, yýkacak kültürel varlýklarý,
Sökecek asýrlýk aðaçlarý,
Dikecek yerine karanlýðýn kýþlasýný.

Direnç oldu vicdanlar,
Þehirler, caddeler, sokaklar,
Kent alanlarýnda barikatlar,
Çadýrlarý kucakladý parklar.

Nobran çýldýrdý, aðzýnda salyalarý.
Derken bir adam durdu;
Daha sonra da diðerleri,
Dipten gelen tusunami oldu,
Þifreler çözüldü, akýl tutuldu,
Kurgular, ezberler bozuldu,
Keser döndü, sap döndü.
Ýþte! Gün, o gündü;
Faþizme hesap soruldu,
Kral baðýr baðýr baðýrdý,
Öfkesini alamadý, kudurdu,
Sandýlarki, öfke söndü,
Mücadele her alanda sürüyordu.

Ve! An gelir, zulüm biter;
Güneþin çocuklarý,
Sarýlýr tüm yaralarý,
Saðýlýr yürek aðrýlarý,
Hepsi de ebem kuþaðý,
Özgürlük, demokrasi, barýþ,
Sevgi açý ve adalet aþýðý,
Tüm Anadoluyu sarar karýþ karýþ,

Bu anlarda, karanlýðý yýrtar,
Bulutlarý aralar, güneþin ýþýðý.
Yaþanabilir bir düzen belirir,
Kavgada düþenlere selam durulur.


19.06.2013
Ömer KIYAK

Sosyal Medyada Paylaşın: