Ötme Bülbül
Baðlarda,aðaçlar,otlar çiçek açtý,
Daðlarda,karlar eridi suya karýþtý.
Lale ve menekþeler el ele verip,
Ýlk baharý gülerek karþýladý.
Ve bülbül yeni naðmesine baþladý.
Altýn bir kafesteyim mekaným dardý,
Benim her gördüðüm rüya azatlýktý,
Kanatlarým da açýlmýyor paslanýptý,
Dostlarýmda diyor daha ötme bülbül.
Geçmiþte sarayda bir soytarý olurdu,
Soytarý güldürür,þah emir savururdu,
Gel gör ki,artýk soytarýlar tahta oturdu,
Geleceðini düþünüp,nasýl ? ötmesin bülbül.
Biz biliyoruz,eski dosttan düþman olmaz,
Uzatýlan eller asla geri çevrilmez,
Yalanla,dolanla devlet yönetilmez,
Kandýrýlýyor millet,nasýl ? ötmesin bülbül.
Nerde kaldý ? o bizim cedd-i mükerremler,
Kamil olup,manidar ve özlü kelam edenler,
Ama artýk tv programýnda gelin arýyorlar,
Ýhtiyarlýk böyle mi ? kendilerini rezil ediyorlar.
Halimize aðla,boþver artýk ötm bülbül.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.