Kaval

Daðýn koyaklarýnda bir çoban,
Yaþý yetmiþ yokmuydu senin oban,
Kimseleri kalmamýþ yoktu soran,
Ýçin için sarýldý kavalýna.

Çaldý kavalý yüreðimi yaktý,
Gözündeki yaþ sakalýndan aktý,
Üzgün üzgün gözleri bana baktý,
Koyun kuzu gelirdi kavalýna.

Ýçini çekip baktý karlý daða,
Keçesine sarýlýp döndü saða,
Sürüler yayýlýr girmezdi baða,
Gözleri hep bakardý kavalýna.

Belliydi kahýr ediyordu yýla,
Bakardý akþamlarý doðan aya,
Evi barký olmuþ daðdaki kaya,
Bir þeyler söylerdi kavalýna.

Çalý çipri yýrtmýþtý üstü baþý,
Yapacak kimse olmamýþ aþý,
Akar gözlerinden yýllarca yaþý,
Türkü söyler aðlardý kavalýna.

Mustafa’m oturup düþünü verdi,
Issýz daðýn tepesinde bir yerdi,
Bir gün sevenlerine oda erdi,
Kimseye vermez bakar kavalýna.

Mustafa HAMÝÞ
Afþinli ÞAÝR

23.08.2003

Sosyal Medyada Paylaşın: