hüzün yaðmurlarý gibisin
kurak topraða yaðar gibi
yaralý yüreðime düþersin
kimi neþe kimi kedersin
bazen üzer bazen de sevindirirsin
gül mevsiminde
güz gülleri gibisin
açmasýyla solmasý bir olan
ne seyeredilen ne de koklanan
kýyamam koparmaya dalýndan
batsa da dikenleri parmaklarýma
kanasa da ellerim
ödüldür sevgiliden der
basarým baðrýma incinmem
hüzünlerde verdin huzuru
kalbim her dem bað bozumu
söylemeden son sözünü
bakarsan göreceksin bende ki özünü
sarsa da her yanýmý hüzün
yine de gitmiyor gözlerimden yüzün
düþlerimde gerçeðim oldun
böylesine sevdim seni
anlamadýn yar
ne olurdu bir kerecik
tutsaydýn ellerimi ve baksaydýn gözlerime
iþte o zaman görecektin
bende ki seni ve sana olan sevgimi
dinlemedin
dalýnda boynu bükük gül gibi
býraktýn ve gittin
yoksun artýk
ne gönül bahçemde
ne de evimde
mutlu musun yerinde..
Refik
18.06.2013
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.