aðlama gözlerim, aðlama
bak
kuyruðu yere bakýyor uçurtmalarýn
tükenirsen eðer
lifleri kopacak bütün umutlarýn
yosunlarý kurumuþ çakýl taþlarýnda
efkar yükü hikayedir bendeki hazan
sevilmekten bihaber sevdim aþikar
sabýrdan baþka çare ne
sesim yarýnlara, dayan yüreðim dayan
ey karanlýkta saklý gölgem
þimdi gün battý, sabahý bekle
kaldýrým üstü çamurlar
eminim
sele karýþacak bir yudum kahvede
bazen
adý hayranlýktýr bahar yelinin
hadi
gamzelerine hapset gonca gülleri
bin coþkuya sebep o yedi renk
kim bilir, belki an meselesi
iþte böyledir hayat
karþýlýksýz olunca duygular
derinden bir ah ile baþlar çýnlamalar
dalgalar semaya yükseltirken deryalarý
hicrana yürüyen adýmlardan kayalar çatlar
17.06.2013-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.