Köþe kapmaca oynuyoruz bir kamyon kasasýnda Önce çocukluðum geçiyor yanýmdan Sonra gençliðim hýzla Derken adýný unuttuðum komþu kýzlarý, oðlanlar Ebe: Zaman
Tuttuðum tüm köþeler bir evin salonuna açýlýyor sonra Etrafa saçýlýyor oðlumun çantasýnda ne varsa Topluyorum Köþeleri gözetliyor orta sehpa gözünü kýsýp Mevsim sepya
Su gibi akýyor pudralanmýþ anýlar gözümü kapatýnca ‘’Ne güzel çocuklardýk biz’’ cümlesi dökülüyor dilimden Ýnanýyorum Geçmiþe cila çekerken beynim Babam saçlarýmýzý okþuyor þefkatle Sarý, siyah, lüle lüle
Annem fotoðrafýmýzý çektirecek birazdan Iþýklarý kýsýp Kusursuz bir aile tablosu çýkacak ortaya Boy boy fidanlarýn kenarýnda iki heybetli çýnar Siz deyin koru Ben diyeyim orman ve baþýmýzda kuþlar Çatý yerine
Ýyi ki varsýn baba Ýyi ki varsýn anne Ve eþim Ve evladým Ve kardeþlerim Ve kuþlar
Sizsiz gök Yüzünü dönmezdi yüzüme
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.