İÇİMİZDEKİ BİRİ

Uzun sarý saçlarý vardý, ve yeþil gözleri
Korkuyordu incitmekten, ve severdi herkesi
Suskundu çoðu zaman, sessizliðinde boðulurdu
Sevse de hayatý,yaþamaktan yorulurdu.

En deðerli dostuydu þiirleri kendince
Çünkü þiirleri masumdu, en içten benliðinde
Yýllarca yazdý ve býkmadý yazmaktan,
Býkmayacaktý ve çok da emindi bundan

Ve döndüm baktým ne yapýyor bu, diye
Elinde defter,kalem yazmaktaydý yine
Mutluluk damla damla dolmuþtu satýrlara
Ve umutla bakar gibi gülümsemiþti bana

Yýllar geçecek dedi yaþamam belki yarýn
Belki bir þiir daha yazsam sevinir umutlarým
Elleri titredi, kalbi gibi birden bire
Ve sýmsýký tutundu yazdýðý her þiirine

Bazen yanlýz kalýnca toplanýrdý vijdan, hata
Beraber çay içerlerdi ve hata konuþmakta
Dinlerdi bizim ki hak verirdi onlara
Ve vijdan sessizce sarýlýrdý boynuna

Uzun lafýn kýsasý yalnýzlýðýnýzda her dem
Çaðýrýn vijdanýnýzý, hatalar varsa gelsin
Yüzleþtikçe kendinizle, kalbiniz rahatlasýn
En güzel þeydir, hatalarý kabullenmen.


Sosyal Medyada Paylaşın: