BABAM’A ...

Ne yaprak dökümü böyle hüzünlü,
Ne ýzdýrap verir böyle ayrýlýk
Dokuz yüz doksan beþ, on Ekim günü
Çöktü benliðime büyük þaþkýnlýk

Uykudan uyanýp aldým haberi
-Baban hasta imiþ- denildi birden
Sanki bir zelzele sardý bedeni
O an ayaklarým kesildi yerden

Koþtum telefona ne oldu diye
Bir ses aðlamakta, hýçkýrýklarla
Karþýmdaki abim bir telaþ ile
Çabuk gel! demekte bana ýsrarla

Henüz atamadým uykuyu gözden
Anlamak çok zor olan biteni
Meðer takdir günü, ne gelir elden
Bir ruh terk etmiþ çoktan bedeni

Babam anlattýðým deminden beri
Vedalaþmak için yetmedi zaman
Ömrünce seveni sevdi kul gibi
Hiç kimse demedi ondan el’aman

Ne ilk idi babam, ne son olacak
Dünya bir çarký devran içinde
Tüm naçiz bedenler topraða kucak
Açacak sýrayla günü gelince

Ne var ki hanede doðan boþluðu
Doldurmak çok güç olacak elbet
Ancak sürdürecek kýzý oðulu
Adýný þan ile hep ilelebet


Sosyal Medyada Paylaşın: