“-eyi dedin de olum, bi öretmen tasýllý isder benim gýzýmýn okuma yazmasý yok”
kendimden emin “-ben öðretmenim, onu öðretirim” dedim
o gene itiraz etti “-olum sen þerlisin Þadiye sana ayak uyduramaz”
“-uydurur, neden hem ben onu þehre götürecek deðilim ben buraya yerleþeceðim baksana daha ilk günden sayenizde ineðim bile oldu artýk ben bu köylüyüm”
“-Allah razý olsun, baþka bir þeyimiz yoktu satacak baþka bir malýmýz da yoktu saðacak Allah! Allah duttuðunu altýn etsin iþallah Allah gönnüyün murazýný versin”
sen eyi bi isansýn velakin ilerde piþman olusun kesin “keþge” dersin Þadiyeme de yazzýg edersin yol yakýnýkana dön bu zevdadan
Allah sana hayýrlý nasipler versin var sen yoluna get biz de evelallah baþýmýzýn çarasýna bakarýz Allahdan geli ýrýzgýmýz sen hu paraný da al hakgýný da halal et benden yanný bin gatýndan halal”
“-olur mu amca, Allahýn emrini koydum ortaya, Allahýn izniyle hiç korkma ben onun adýna da görürüm Þadiye benim gönül gözüm”
“-e öyleye hayýrlý osun”
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.