ANNEM

ANNEM

Yazdým yüreðimin orta yerine ismini
Sevgi yüklü haflerle silinmez ki oradan
Bir gün gelir yutarsa toprak fani cismimi
Meleklere okutsun orda yüce yaratan.

Gözyaþýn damla damla akar iken üstüme
Sevgi tomurcuklarý fidan gibi yeþerdi
Elimi uzatýrken düþmüþ olan dostuma
Merhametin her zaman benden önce koþardý.

Uykusuz gecelerde kollarýn oldu yorgan
Ninnilere sarýp da yüreðinde büyüttün
Gönül deðil ki sanki þefkatlerden bir harman
Sevgiden bir beþikdi beni orda uyuttun.

Karanlýk gecelerde yüzüme parlayan nur
BÝlmediðim yollarda ýþýldayan bir kandil
Yaslý gönlüme oldun bir neþe ve bir sürur
Gözyaþlarým altýna uzatýlmýþ bir mendil.

Hiç mi bitmez gönlünde merhamet adlý pýnar
Biz orada yunduk da gönle aktý nurlarý
Onun için gözümden durmaz sevgi ýþýldar
O ýþýkla yýkmýþtým zulmet denen surlarý.

Öpülmeye layýktýr anam uzat elini
O mübarek elinden cennetlere yol gider
Eksik etme üstümden o dualý dilini
Sen olmadan bu evlat söyle dünyayý n’ider?
Sosyal Medyada Paylaşın: