-çocuk þiiri-
Günlerce uðraþarak
Telden bir kafes yaptým
Balkonun köþesine
Çiviyle
Onu çaktým
Süsledim her yanýný
Telleri sýra sýra
Çýtalarý rengarenk
Bir kuþ olsa, diyordum
Girerdi sevinerek
Dolaþtým bahçeleri
Kýrlarý arþýnladým
Sonunda, zor da olsa
Kuþumu yakaladým
Kuþumu seve seve
Koþarak geldim eve
Zavallý anlamadan
Týkýverdim kafese
Minik kuþum
Öt, dedim
Karga gibi ses verdi
Açýverdim kafesi
Sesine ahenk geldi
Düþündüm, niçin diye
Çözemedim bir türlü
Derken kafese daldým
Nefes nefese kaldým
Ellerim titriyordu
Kararmýþtý gözlerim
Haykýrdým var gücümle
Duyulmadý sözlerim
Baþýmýn çaresine
Yine ben bakmalýydým
Tutsaklýk ölüm imiþ
Buradan çýkmalýydým
Toplayýp tüm gücümü
Dayanýnca kapýya
Sanki bir mucizeyle
Fýrladým dýþarýya
Çekiçle, parça parça
Kafesi parçaladým
Kuþlar özgür olmalý
Þimdi iyice anladým
Çetin Özdemir 003.02.1988 Karacabey