Bu dünya neymiþ böyle, Neden içi boþ? Dönüyor, Ama sallanmýyor, hiç.
Yedirip içirip Besleyip büyütüyor. Ama Bizi üstünden Düþürüp atmýyor hiç.
Bu sýrrý, Bilen varsa söylesin. Yoksa sussun. Yerin kulaðý var. Duyarsa, sonra Atar bizi üstünden, Yaþatmaz hiç.
***
Yaþamý dert edip, Uðraþmazsan sen onunla O da sana Ne kaygý, ne gam verir. Ne üzer, Ne de acý çektirir.
Tercih senin. Nasýl yaþarsan, Git öyle yaþa. Ýster insan ol, Yaþa, adam gibi. Ýstersen haydut ol. Açýma kardeþine, masuma Kýr, dök devir. Herþeyi… Kur saltanatýný Ol dünyanýn Tek hâkimi, Yaþa sultan, padiþah gibi…
***
Ýnsan olmamýþsan! Ýstersen ol, bir it, Onursuzca, Koþ sahibinin peþinde, Bir lokma ekmek için. Ýstersen, Doyur karnýný, Al palazý Ser güneþin altýnda, Gölge bir yere, Yat üstüne, Salla kuyruðunu, Çýkar itliðin keyfini, Sere serpe.
Þayet! Daha sen, Bu koca dünyayý, Aydýnlatan güneþ, Her gün Doðup batarken, Zaman bir su gibi, Akýp giderken Sen halâ Ýnsan olup Kazanmamýþsan Onurunu. Almamýþsan, Özgürlüðün tadýný, Git nasýl yaþarsan yaþa. Ýster yürü, Ýster sürün yerde…
Ýt deðil mi? Adýn. Yaþa git öyle… Zaten sonunda, Kimse bakmaz Senin yüzüne…
Yoksa! Yalan dünyanýn Belli bir yasasý Ýyiyi, kötüyü tartacak Bir terazisi. Olmaz, Ýnsan yanýnda Bir kadri kýymeti Deðeri…
Ýþte, o zaman Git, Nasýl yaþarsan yaþa. Sonra Hak verir, Senin hakkýný.
Tabiki varsa; Hakk’ýn Kul için Toprak altýnda Hak’ca bir yasasý… Tartacak terazisi. Ýþte o zaman Bekleyip sabreden, Mazlum kulun Tartýlýr mizanda Yaþantýsý, Alýr zalimden Çektiði onca zulmün ahýný, Gözünden akýttýðý, Irmak ýrmak Onca yaþýn acýýný…
***
Ya yoksa! Hakk’ýn Bu dünyada olduðu gibi, Kul için, Toprak altýnda Soracaðý hesabý. Dünyayý tartacak Bir terazisi, Daðýtacak Adaleti, hakký hukuku…
Ýþte O zaman, Kulun aklý Baþýna gelse de Yaramaz hiçbir iþe.
Allah, Demez mi? Kuluna, Verdim Ben sana akýl, Kullansaydýn Sen de o zaman Sana verilen aklý…
Þimdi sana, Ne faydasý var, O zaman, Sana verilen o aklýn. Artýk Geçti zamaný Boþuna edersin Ah, vah…
Ben sana demedim mi? Zavallý, Þimdi, kullan aklýný. Bu dünyanýn Herþeyi yalan…
Gel sen, Ne gülenine, Ne aðlayanýna aldan…
Ne sevilenine, Ne yerilip, Övüldüðüne aldan…
Varsa, Hak’tan yana, Bir þansýn, Bir sevgin. Ýþte o zaman Bir ömür boyu Dövülüp, aðlamadan, Huzur içinde Mutlu Yaþadýðýna sevin…
Yok sa; Bu dünyanýn, Ne aþaðýsý, Ne de yukarýsý belli. Yok! Düzü, Bulunmaz baþý, ortasý, Ya hep iniþ, Ya hep dik yokuþtur, Önü, arkasý…
***
Ey gafil..! Kulum... Neden düþünüp, Akletmezsin. Bu yalan dünyaya, Onca gelip gideni…
Hiç görmedin mi? Senden önce gelip Ölüp gideni…
Neden kapattýn Dünyayý göresin diye, Açtýðým gözlerini.
Þimdiye kadar, Bu yalan dünyaya, Aðlayarak gelipte, Görülmemiþ hiç… Gülüp oynayarak, Memnun gideni…
Allah için, Hiç mi? Yok. Bu yalan dünyanýn, Yorulmadan, Hakca Yaþayýp, Acý çekip Aðlamadan, Gülüp, oynayarak Yaþanacak. Yürünüp, koþulup gidilecek, Düz yeri, Ortasý…
12.06.2013 Cahit KARAÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit KARAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.