YORGUN!..

Kahýrla büyüttüm her ahvalimi;
Geceler sahipsiz gündüzüm dargýn…
Yazmasý kolay da arzuhalimi;
Dudaklar çaresiz dilimiz yorgun…

Kirpikler kâtibin gözlerin ferman;
Ne insaf bilirsin ne de el-aman;
Tutmaya kalkýþsam derman yok derman;
Parmaklar çaresiz elimiz yorgun…

Saymadým yýllarýn otuz, kýrkýný;
Görmedim neþ’eyle, hüzün farkýný;
Çekmeye çalýþsam hayat yükünü;
Ayaklar çaresiz belimiz yorgun;

Vurgunlar saklýdýr her akçesinde;
Yerimiz bulunmaz aþk lehçesinde;
Dolansam, yalnýzlýk dert bahçesinde:
Yapraklar çaresiz gülümüz yorgun…

Bambaþka dizlerde yatmasan artýk;
“Git” diye baþýndan atmasan artýk;
Yalana yalanlar katmasan artýk;
Ocaklar çaresiz falýmýz yorgun…

Heceme yüklenir hayýrsýz adý;
Ne hayali kaldý ne de bir yâdý;
Merhaba sonrasý yok aðýz tadý;
Petekler çaresiz balýmýz yorgun…

Bu akþam kapýmý çalar intihar;
Gezinsem her yerde bulur ahuzar;
Bir uçtan bir uca hep diyar diyar;
Topraklar çaresiz çölümüz yorgun;

Ali ALTINLI – 12/06/2013
Saat: 18:52

Sosyal Medyada Paylaşın: