GETİR

GETÝR

Acýlarýný yüreðine bas, getir
Yalnýz kendini, sabýrla getir
Gözyaþlarýný gözlerime, yaðdýr da getir
Laf dinlemez gönlümün isteðidir,
Sevdalýlardan bir beni unutma, aklýna getir...

Kýraç topraklarýn üstüne,
Güneþ açar yaðmurlar kesilince.
Çýrýlçýplak kayada bile yeþerir aðaç,
Daðlarýn kuytusunda uslu-puslu...
Daðýtýr kokularýný kendi gölgesinde.
Gitme dallarýmýn içinde,
Rüzgarla oynaþan yapraklarý, savur getir.

Dýþarda yaðýyor hýzlý, sinsi bir yaðmur,
Acelesi var, her þeyi ýslatmak için;
Yýkýyor açýkta kalan görünen görülmeyenleri...
Her þeyi - her yeri yýka, akla-pakla getir.
Gece yýldýzlarý ayýn ocaðýna getir.
Söyleyemediklerini dile getir.
Yaktýðýn ateþi söndür, dize getir.

Nerden gidiyorsun, doðru yola getir.
Gitme dünyamýzýn hiçbir yerine,
Yorgun ayaklar yollarý derleyince;
Virajdan dön gel, kendini getir.
Ayak izlerinde anýlarý geri getir.

Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın: