Bilirim ben kendimi, kimse tarif etmesin;
Beni bana tarife kelimeler yetiþmez.
Doðru bilir, söylerim; kimse tahrif etmesin!
Eleþtiren var diye eteklerim tutuþmaz!
Gölgesi yok ömrümde hüzünlerin, elemin.
Tükenmez hiç umudum; rehberimdir el-Emîn!.
El etek öpmedim hiç; yalakalýk ne, bilmem.
Kulluðumu bilirim; inkâr, bana yakýþmaz.
Dobra dobra konuþur; kul önünde eðilmem.
Hâlýk’ýný bilenler, edeplidir; kakýþmaz.
“Riyâsýz ömür” diye direndim ben, emînim.
Bendeyim Hakk, Resul’e, budur benim yemînim.
Yâ Muhammed Mustafa! Duy bu âciz bendeni.
Muvafýk imanýmýz baþkasýyla çakýþmaz.
Þefaat eyle n’olur; yýkma gönül bendini.
Münkirden gayrisiyle mü’mîn olan çatýþmaz.
“Ben” dedim ya… ben kimim? Hakk’a koþup gelenim!
Vatan, bayrak, din için.. þehîdliði bilenim!
Sübhânallah, imdâd kýl! Senden geldim… dönerim..
Toprak idim, kul ettin; kulluðundan ayýrma!
Türlü âmâl içinde bir yanar bir sönerim.
Tekebbürden ýrak et, tenezzülden sýyýrma!
Beni bana býrakma makberim nefsim benim
Kulluðuna talibim… Lûtfet Ekberim, Rabbim!
muhacir bozkurt
Mustafa KÜTÜKCÜ
12.06.2013 – DENÝZLÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.