Korktum anne
Gözbebeklerimi sahiplendi bir adam
Korkum büyüdü
Ben büyüdüm
Ýçimdeki büyüdü…
Ne çok tedirgin ederdi seni
Bir gün aþýk olma ihtimalim
Oldum anne
Bir gün geldi
Ben ‘aþk’ oldum
Sevildim
Sayýldým
Kýrýldým
Koparýldým…
Senin üzmekten korktuðun gibi
Düþünmediler beni
Bazen kanatlar taktým mutluluktan
Bazen adým atmaya derman bulamadým
Kýsa sürdü anne
Alýþtýrdýðýn gibi uzun deðildi mutluluk
Mutlak heyecanlarýmýn ardýndan
Eþlik etti körelmiþ cümleler..
Uzatýlan eller kirliydi anne
Kucaklayamadým aþk sandýðým/ý
Kundaklanan körpecikliðimi
Mutlulukla taçlandýramadým
Cinayetler iþledim hislerime
Daha fazla sürükleyemedim
Sürdüremedim sevdayý
Faydasýz bir gönülde…
Mutsuzum annem biraz da sevgisiz
Sevdikçe korktum
Korktukça sevdim inadýna
Ve ben daha da büyüdüm anne
Ýçteki büyüyemedi
Artýk büyütemedim…
Ýçimdeki öldü anne!
...