bak oðul; þu aðacý görüyor musun hani þu köke tutunmuþ ince narin dallarý da var biliyor musun, o köke baba derler, dallara da oðul anlýyor musun
--baba --yüzün hem buruþmuþ hem de kara?
bak oðul; bu topraða düþmeden evvel ben de senin gibi filizdim yüzüm pürüzsüz, sevimliydim seni kýrmamak için bazen diklendim güneþe bazen rüzgara eðildim ne kadar kararýrsam toprakla seni o denli emniyette bildim
--baba --beni nasýl doyuruyorsun sen?
bak oðul; sen en güzel çiçekleri ver diye þu topraða saldýðým týrnaklarým sana her mevsim su çeksin diye o kara dediðin yüzümü düþünmeden bile senin kuþlar öttüren saçlarýný okþayamadýðým bir hediye
--baba --yük olmuyor muyum sana?
bak oðul; sen çok edepli, anlayýþlý bir evlatsýn hem benim mis kokulu gururum hem de her bahar, cývýl cývýl bir kanatsýn ne zaman ki acýsa týrnaklarým kesilse suyum yavaþça yüklerini omuzumdan yaprak yaprak atarsýn
--baba --sen ne zaman sevinirsin?
bak oðul; her nisan yataðýndan bazen kuþlarla, bazen yaðmurla uyandýrýrým seni yaþamanýn güzelliðine inandýrýrým ben dokundukça sen tomurcuk tomurcuk sevinirsin ’babam seni çok seviyorum’ diyerek ne tatlý meyveler verirsin
--baba --ayýrýrlarsa bir gün beni senden --o zaman ne yaparým ben?
bak oðul; bil ki zamanla bana benzeyecek o güzel gövden aç kollarýný herþeyi verene tap sal týrnaklarýný topraða, topraðý acýtmadan, baban gibi yap
* bu bayram da bir dal gibi eðilip, o kararmýþ gövdeyi öpelim....
Sosyal Medyada Paylaşın:
neşter Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.