Bu gece sessizsin Çöktün çöküyorsun sanki Tek çizgi bile yok Deprem durgunluðunda yüzün Neredeyse sabah olacak Bu evde Bu bahçede Bu ne hüzün
Her þey son akþamdan kalma Þarap ayný Kadehler de Erimiþ gitmiþ Nazire umutlarýma Hepten bitmiþ mumlar
Sofra hala davetkar Hala alýmlý duruyor masa Sen ayný Ben ayný Açmadýk pencereleri gün boyu Sinmiþsin her yana Ruh gibisin inan Yüzün ayný Kokun ayný
Bu gece sessizsin Dokunsan bir çocuðun aðlayacaðý gibi Gözlerin yerde Yüzüme bakmýyorsun Yapma böyle desem .................................. harlý bir alev bakýþlarýn ýsýtmýyor yakýyorsun kavuruyorsun
haydi kalk çiçekliðe çýkalým gayrý burasý ikimize de zarar bana bakma al þu kibriti sen bir sigara yak bilirim tütündür otuz iki yýllýk aðýr rençberim o kadar yýl hizmeti var belki sana da yarar
kalk kalk ta yýkýlsýn kötü düþlerim düþte olduðumu sanayým belki üþürsün bahanem olur sana sarýlayým
bu gece sessizsin bitmiþ yýldýzýn ýþýðý gibi sönüksün en ýraðýndasýn göðün en derindesin yoksun yani
lakin göz görümü lakin nefes alýmý yanýmdasýn bir sorayým ha hardasýn ne haldasýn bin umut çýrpsam da kanatlarýmý gitmiþsin buralardan geri gelmezsin
þubat 2002 Çakmaklý Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.