Gündüze benzemez gecenin rengi üþütür ayaz korkutur beni bir garip karanlýk bir derin hüzün var bugece içimde ya bu þehirde ben fazlayým yada yanýmda sevdasý eksik birisi... Akþamýn matem rengine büründüðü saatte gökyüzündeki kandiller tek tek yanmaya baþladýðýnda içimde sessiz bir çýðlýk özlemeyi özledim özlemeye deðer bir sevdasýný... Sevgin deðil sensizliðindir kahreden yalnýz sesim deðil yüreðimdir titreyen gözlerim mi sanýrsýn seni tek bekleyen yüreðimi býrak ruhumdur seni özleyen... Uzakta olman hiç bir þeyi deðiþtirmez güneþte benden uzakta ayda ama hiç bir günüm güneþsiz hiç bir gecem aysýz geçmiyor týpký yüreðimin (sevdasý) olmadýðý gibi… Gelecekse beklenen gün beklemek ne güzeldir özleyecekse özlenen özlemekte güzeldir ve sevecekse sevilen: ÝÞTE O HERÞEYE BEDELDÝR… U Ayhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
haqtan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.