Kapattım gözlerimi Dicle'nin karanlığına...

içim fýrat boylarýna sýðmaz darda
hüzün
baþý doruklarda
azýksýz yol almýþ
evim yoktu
mekansýzdým
elimde geçmiþin divan sazý
tellerinde
yanýk bir türkü
derinlerden gelen mavinin ýþýltýsý
yakar gökyüzünü usulca
sigaramýn ucunda
telvesi kana düþmüþ acý kahve
hoþça kal demenin zamaný mýydý gözüm
geceler karanlýðýn izbe yosmalarý
hani yaðmur baþlar
susarak þiir getirirdi
ay baþýma bela
gölgelere dokunmadan
toprak kýrmýzý
geceler saklar devrin çocuklarýný
ben uzaklara insancýl türküler söylerim
fýrat boylarýnda yakamozlar kayýp
ay karanlýða kin besliyor
içim kansýz aðlýyor
uyan ölüm gözlerim
devran hýzlý dönüyor
gitmek lazým
sevdalý mahþer uzaklara
sýrtým kambur, dertli
aðýrdýr yüküm
kýsmetsiz miyim ne
niyet aklý bulandýrmadan
eþelemek lazým
topraklý yosunlarý
temizlemiyor su
günah izbelerini
kapattým gözlerimi dicle’ nin karanlýðýna
utanarak.



Sermin Çýnar/Ýzmir




þiirime ses olan gönül dostu Nebiha Muradý yüreðine selam olsun.teþekkürler



Sosyal Medyada Paylaşın: