HARMAN ZAMANI
Daðlarýn baþýný duman alýnca
Harmanda babamý sancý tutardý.
Ýþi bitirmeden yaðýþ gelince
Komþular toplanýp bir el atardý.
Biz öküz koþardýk, komþumuz da at
Harman þenlenirdi, çok olsa hasat
Yazýn kurak geçse, mahsül de kesat
Köylünün dertleri katar katardý.
Kara çakmak taþlý döven dönerdi
Babam yorulanda,ablam binerdi
Tahýl yýðýnlarý dibe inerdi
Ortalýðý toz-dumana katardý.
Harmaný beklerdi gece bekçiler
Bazan fal bakardý dul elekçiler
Harman vakti köye gelen çerçiler
Arpa, buðday alýp alma satardý.
Hep birlikte bitirirdik harmaný
Mereklere doldururduk samaný
Deðirmenci Ývan bekler babamý
Öðüttüðü unlar bir kýþ yeterdi.
Yaylada otlardý yýlký atlarý
Çiçekli, çemenli çayýr otlarý
Kulaklarý kesik çoban itleri
Arabanýn gölgesinde yatardý.
Yün döþek, yün yorgan, hasýr yayarak
Harmanda uyurduk yýldýz sayarak
“Bu benim yýldýzým, benim” diyerek
Ablam þans dileyip, dilek tutardý.
Harman sonu bütün yüzler gülerdi
Tavuklar gülerdi, kazlar gülerdi
Umutlanýr ergen kýzlar gülerdi
Oðlanlar da hayli borca batardý.
Eriþte keserdi, rahmetli anam
Ýpte kuruturken, beklerdi nenem.
Son çocuktum, çok mutluydum o dönem
Kalbim heyecanla güm-güm atardý.
Gece serin serin yeller eserdi
Yorulaný þirin uyku basardý
Sayatoðlu: Babam kuzu keserdi
Harman sonu bir þölenle biterdi.
Aþýk Yusuf Sayatoðlu
17 Mart, 2013. Nutley.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yusuf Sayatoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.