Çið süt emmiþ insanlar Fedakarlýk eden yok Nankörler ise herþeyden çok Birde sitem ederler sürekli Sanki kendileri doðru insanmýþ gibi Biri çýkar karþýna hep senin sanýrsýn Verdikçe verir, baþýna taç yaparsýn.. Ona kötü bir huyu asla yakýþtýramazsýn Sen kötü olabilirsin, o olamaz Sen hata yaparsýn, o yapmaz Ýþte böyle düþünmeye baþladýðýn an Senin çöküþünün baþladýðý andýr.. Arkaný ona bir kez dönmeye gör Nasýlda yersin hançeri acýmasýzca O an anlarsýnki aldanmýþsýn Bir hiç uðruna ömrünü adamýþsýn Hiç deðmeyecek biri için Gururunu ayaklar altýna almýþsýn Bitmiþsindir artýk Hiç bir þeyden tat alamaz, uyuyamaz Hatta zaman zaman Nefes bile alamazsýn.. Bundan sonra kimseye arkaný dönemez Kimseye güvenemezsin Ayný yerden bir yara daha almanýn acýsýný Düþünmek bile istemezsin.. Ama ister istemez düþünürsün yaþadýklarýný Ve yaran hiç kapanmayacak sanýrsýn Ara sýra kabuk baðlasada anlarsýnki Artýk o yarayla yaþayamazsýn Ama elinden birþey gelmez Ne kadar uðraþýrsan uðraþ Sen artýk yaralý bir insansýn.. Sosyal Medyada Paylaşın:
dilemmaa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.