Farketmez gelme artýk, unut beklenen; seni
Ýkilem arasýnda ortalýk darmaduman
Denklem sayý çözmüyor, aklým yorarken; beni
Alýþtýðým yokluðun çapraz ateþinde yan
Kimse, kimsede deðil, herkesin var esasý
Menfaat dünyasýnda sözcüklerin tasasý
Eksilen ferasetin etkin olmaz yasasý
Zora düþmüþse güven, yoklar yürekleri zan
Þikayetim beslenip büyürken küçülürüm
Günden güne çarkýnda ezilir sürüm sürüm
Pekiþen yorgunluðu kuþanýr bürüm bürüm
Kaygým, kurgumdan deðil, öyle olduðunu san
Mutluluk neydi sence onur mu, itibar mý?
Yoksa fâni dünyada uzak tuttuðun yâr mý?
Tek baþýna kalmaksa yanýna kalan kâr mý?
Þimdi taþmýþ çorbana bende ki hakkýný ban
’Felsefe, sosyal konum’ derdin ya, yine; avun
Var git deðerlerini ortak çevrende savun
Nasýlsa mayan hazýr, birde hasýllýysa un
Kabaran yüreðinin dünyevi derdine kan
Kýskývrak kýrlangýçlar arþ’ta uçar mý sandýn?
Pervanede can veren kanat açar mý sandýn?
Sezgine güvenerek tekrar kaçar mý sandýn?
Hiç deðilse bunlarý arada sýrada an...
Nezahat YILDIZ KAYA