BEN ÇOCUKKEN...

Çocukluðumu özlüyorum,
Ve onu geri istiyorum.

Meðerse ne kadar mutluymuþuz o zamanlar,
Kendi üretimimiz oyuncaklar yapýp,
Pamuk helva, külahta dondurma, macun yerdik,
Kimsenin, kimseye karþý hasmane duygusu yoktu,
Akþamlarý oldu mu börekler, çörekler,
Her gün bir baþka komþu kapýsý önünde,
Demliklerde sýmsýcak çaylarýmýz,
Bir o kadar da hoþ ve sýcak sohbetlerimiz,
Zamanýn nasýl akýp gittiðini bilmezdik.

Ben bu çaða ayak uyduramadým !!
O zamanlar insanlarýn birbirlerine,
Sevgi ve saygýsý bile farklýydý sanki,
Herkese karþý daha dürüsttüler,
Geceleri kapýlarýmýzý kilitlemezdik,
Ama þimdi her þey ayaklar altýnda.
Þimdiki gibi gençler ve çocuklar zamanlarýný,
Bilgisayar, telefon ve fastfood ile deðilde,
Taze boyoz,yiyerek, doðal süt içerek,
Mahalle aralarýnda maçlar yapýp,
O sýrada yapýlan gürültü yüzünden,
Komþularýmýz tarafýndan,
Sopalarla kovalanarak geçirirlerdi.

Evet.kesinlikle çocukluðumu özlüyorum,

VE ONU GERÝ ÝSTÝYORUM...


Zafer Özcan-(18.04.2013)
Sosyal Medyada Paylaşın: