kos-

Kýmýltýsýzdým
Zaman kavramýnýn olmadýðýný varsayarak
Aðýr bir kokunun hoþluðunda



Soluk alýp vermenin zorluðunda hoþnut
Yattým

Küflenmiþ mertliðini silerek bi’yerlerime
Sustum

Gülmek istedim hýrýltýlý kan
Dokusu hücrelerimin
Sonsuz


Bir þey geçsin kenarýmdan
Can olan uçlarýma
Inan



Kimsenin sonuna karýþmam ölmek
Yok demem ,olsun

Tutkal burnumda kapanan yol-
dan

Annen OLMAdý heyecan
Uçtum
Saðýna döndüm
Kuþlar yalan

Jean renbo



Sosyal Medyada Paylaşın: