Efendim

Çok eyledim el iþine emeði.
Ömrümü tükettim ben deneyi deneyi.
Kâinat’ta incitmedim sineði.
Bin yaþasýn isterse nidim efendim.

Kara kader takýldý da peþime,
Gidemedim doðru yoldan iþime.
Kerpeten deðdi otuz iki diþime.
Ekmeði ezmeden yedim efendim.

Çok yaþadým þu dünyada çileyi.
Sabýrda piþirdim bazlamayý böreði.
Közlediler þu bendeki yüreði.
Dertleri sabýrla yudum efendim.

Rüzgâr gibi gelip geçti seneler.
Emdi kanýmý bizden olan keneler.
Sargý tutmaz içimdeki yaralar.
Deðmeyin kanasýn dedim efendim.

Köyüm Kuþkayasý Afþin’e baðlý.
Ýnsaný severiz dilimiz yaðlý.
Lakabýma derler Hafýz’ýn oðlu.
Hikmet Mercanlýdýr adým efendim.

Hikmet MERCANLI
Sosyal Medyada Paylaşın:

hikmet72 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Öğretmenim İstanbul’a gelişim Köyüme özlem Oğul Bakan’a mektup Ahu gözlerin Ankara’nın yalakası İsmail Herşey paraymış TORPİL ARIYORUM !