Meltem deðil bu esen Yelkenlerini yavaþça dolduran Estikçe gövdeni ürperten Karanlýk göðün altýnda Gücünü, terini akýtýpta Rahatý esirgeyen Düþündüðün yok denizde Ne tahtalarýný ýsýtan Güneþ Ne de köpük köpük dalgalar Vücutsuz bir enginlik Gövdenden kopup giden Her tahta parçasý Her direk Sana baðýrýyor Elveda et. Anlamazlýðýn çukurunda Köhne bir beden Ýnadýna açýlan yelkenler Ýnat ettiðiný bilmeden Bitmeyen bir umut hala Algýsýzlýktan hediye Yelkensiz bir gemi gidebilir mi Dümeni kopmuþ bir mavna Söyle kaptan sence gider mi Tayfana anlat istersen Bir kez daha kendi yalanlarýný Ya da adam ol yüzleþ Kendi yalanlarýnla Gene içtin bu akþam Tam fýrtýnanýn ortasýnda Artýk gözlerinde Yeþil denizde gümüþ damlalar Olmadýðýný bilirdin iþin Kafan yerinde olsaydý Atar yükü giderdin Çabalamazdýn Ama sen kalýn kafalýnýn birisin Kopmuþ tahtalarý bir daha söken Dümeni gitmeden son kez daha kýran Eserini al eline Denizde sürüklenen iki ton tahta Ve üstünde tüm ayyaþlýðýnla sen Kontrolsüzce, aldýrmadan Sürükleniyorsun özgürce Atýlmýþ gibi denize Görüyor musun kaptan Suratýna düþen gümüþ yaðmurdan Ne buralarýn adamýydýn Ne de bir kahraman Ne kutsal bir iþ yapýyordun Ne de yeni bir þey buldun Sen milyonlarýn becerdiðini Anlayamayan bir budala Gerçeði gör artýk Yükün kenef, iþin bitik.
Sosyal Medyada Paylaşın:
MertKabak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.