Ağacın Canı Cehenneme!
Aðacýn caný cehenneme öyleyse!
Kendisi seçmemiþti ya biteceði yeri,
Bilemezdi alet olacaðý gölgeleri,
Bilemezdi ki herkes ondan,
Onun için olmayan þeyler isteyecekti.
Ne kadar uðraþýrsa uðraþsýn,
Kimseyi memnun edemeyecekti.
Kollarýný bacaklarýný budayacaklardý sormadan,
Çiçek açsa meyvesinden,
Meyve verse gazelinden,
Hiç olmadý gölgesinden,
Þikayet edeceklerdi utanmadan.
Anlayamayacaktý.
Bu dünyaya gelmeyi o istememiþti,
Doðacaðý yeri kendisi seçmemiþti.
Anlatamayacaktý.
Gün gelip meyve veren o dallarý,
Yanacaktý, yakýlacaktý.
Gün gelip o umut veren çiçekleri,
Kopacaktý, koparýlacaktý.
Rüzgar ona düþmandý,
Ýnsan ona düþmandý.
Sistem ona düþmandý.
Dünya bile dönmekten piþmanken,
Oda artýk dünyaya geldiðine piþmandý.
Ne yani aðaç bizden memnun deðil mi yani?
Öyleyse tüm aðaçlarýn caný cehenneme!
Kelkit 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.