ben seni yollarimiz bir özlemde kesistigi gün, o özlemde biriken insani sevdim. kim oldugunu,ne yaptigini bilmeden, özlemlerindeki ince hüzünlerden gecerken sevdim..
ben seni bir istanbul vapurun da güvertede benim icin ictigin cayin yedigin simitin kokusun da sevdim, dalgalari anlattin ya bana denizcesine sevdim..
ben seni bir marti kanadinda cirpinirken yüregim-- kus bakisi gördügüm sevda yüzünden, hangi yokusta yürüyordun, beni düsündün yürüdügün yol kadar zor ama uzunca sevdim...
ben seni kara gözlerindeki isik kadar parlak kartanesi kadar temiz ve berrak icindeki insan kadar sevdim, özlemlerim büyüdükce icimde ask la sevdim..
ben seni adam yüreginde kalmis cocugun, ellerine yüregimi verdigim gün ki gibi sevincle dolan gözlerin icin bulutsuz bir günün aydinlattigi günescesine sevdim...
sevdim seni, ne care.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
yildiz parlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.