yoktun ki
gecenin yýrtýldýðý yerde
gözümün bebeðinden
bin kuþ su içerek girdi sabaha
kaç ezan seni doðurdu gün
her batan günde yeniden ö l d ü m.
yoktun ki
içimden kalkan hüzün gemilerini
batýrdý bedenimin kara sularý
alabora duygular ve biz
gömüldük karanlýða, ö l d ü m.
yoktun ki
celladýmdý geceler baþ ucumda
çözüldü hasrete örülen saçlarým
kaç mum tükendi sensizlikte
sabaha ulaþamadan, ö l d ü m.
Hande Caner
Haziran 2013