Annem... Caným annem, Bak Büyüdük iþte. Annem, Bana çocukluðumu geri ver. Týkandým, Boðazýmda bir düðüm... Gözlerime hâkim olamýyorum artýk, Yoruldu parmaklarým... Neden demedin hiç, Neden annem Neden anlatmadýn bana hayatý? Ayaðýnda sallarken Ninnilere sindirdiðin hayat nerde? Yok ki Yok anacýðým. Sadece Sadece devler ve cüceler var Masallardan gerçeðe uzanan… Bir de Gökten düþen üç elma var, Nereye düþtüðünü bir türlü göremediðim. Neden annem, Neden söylemedin Melek gibi görünen insanlarý? Gerçek maskesindeki yalaný, Neden anlatmadýn bana? Neden gökkuþaðýnýn renklerine Siyahý da eklemedin? Bak, bak annem Kalkamýyorum ayaða... Aðýr bir yükmüþ hayat, Nerdesin annem, Bir ses ver. Öyle bir ses ver ki Bastýrsýn hýçkýrýðýmý... Hadi bir can yoldaþý yolla bana, Bastýrsýn yüreðine... Gücüm tükendi, Yoruldum... Hadi annem, Bana gözyaþý deðil, Yumruðundaki azimden de yolla Ve... Çekilip kenara Bak bana, Onur duy benimle.
Yavrun
13.12.2007 SERAP ÖZALTUN Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.