Yolcu

Batak topraða gazel oldu yapraklar,
Usul usul, birer birer,
Keman notalarý eþliðinde,
Ay ýþýðýnda dans ediyorlar.
Fani hayatýn sonsuzluðuna doðru,
Denizde yüzercesine çýrpýnýyorlar,
Gidiyorlar...Gidiyorlar...Gidiyorlar...
Geriye bir bakýþ, ardýndan;
Ufak bir gülücük ve el sallýyorlar,
Çeneler kilitlenmiþ,diller düðüm,
Çehrelerden aþaðý hüzün dolu yaþlar,
Sevda yüklü daðlarý ayýran ýrmak gibi,
Akýyor...Akýyor...Akýyor...
Kömür gözlüm, Kar tanesi,
Yalancý bir hüzünle bakýyor.
Umut ýþýðýyla umut arayan,
Körkütük sarhoþ adam,
Arýyor....Arýyor....Arýyor...
Ak ve kara bulutlar paramparça,
Kavga edip küsmüscesine,
Dört bir yana daðýlýyorlar.
Gün doðacak zannederken,
Yalan þarabýný içenler,
Hiç aynaya bakmadan devam ediyorlar,
Gam,keder yüklü kara tren gibi,
Tüttüre tüttüre gidiyor yolunca.
Geride kalan yolcular,
Gitmiyor...Gitmeyecek...
Onlarýn tek yolculuðu,
Fani hayatýn sonsuzluðuna doðru...

(Furkan Güler)



Sosyal Medyada Paylaşın: