Tozu, topraðýný çaldýlar Çocukluðumun Beton çektiler üzerine Fabrikalar dizdiler
Ve komþularýmý katlettiler Vahþice Yerine heykelcikler geldi Beton suratlarýyla
Elma þekeri satan amcayý göremez oldum Yýllardýr Seyyar satýcýlarla beraber Birleþip kaçtýlar bu diyardan
Güneþ bambaþka doðuyor artýk Göklerde Ýyi aydýnlatmýyor sanki Daha bir karanlýk ediyor
Uçurtmalarýmýz tek tek toplandý Elimizden Alýndý tebeþirler, hulohoplar Sekemez olduk caddelerde
Nakliyata da el attýlar artýk Ulaþmýyor Elimize kutu kutu penseler Arkamýzý dönemez olduk korkumuzdan Mil çekildi gözlerimize Aniden Bir ömür saklandý dostlarýmýz Ve hep biz ebe kaldýk