Son Şarkı

Gece giyerken hilkatini derinlerde
Sabahýn gölgesi mýrýldanýr bir þarký
Tan yeri umursamaz, düþünmez vehimlerde
Kararýr kaðýt, kalem söylemez bir þarký..

Kare kare dokunur iplikler, að misali gönüllerde
Nurlara gark olur ki maðara, yüreði kandillerde
Kim demiþ, kim söylemiþ, hangi dillerde
Hüthüt söyler, Anka söyler bir þarký..

Mýrýldanýr firakýný topraktan farklý düþünce
Kimi utanç, kimi sevinç dolu o göðsü deþince
Ýçinden içini boþaltýp nar’a kendini verince
Adem söyler, Havva söyler bir þarký..

Libas libas deðiþir cenk meydanýnda savaþlar
Nicesi Rýdvan ile nicesi de Malik’le baþlar
Utanmaz alýnlar, kasýlmaz oldu kaþlar
Rýdvan söyler, Malik söyler bir þarký..

Ahenkten aþaðý düþtü kalp, etmedi sürur
Boþ doludadýr, dolu boþta; iblisin dölündendir gurur
Yerle yeksan oldu ayakta kalan son umur
Mazi söyler, Ati söyler bir þarký
Tenden söyler, candan söyler, unutulmaz son þarký..

Ünal Çagabey

Sosyal Medyada Paylaşın: