bir þehir ayrýlýðý resmediyor anýlara
gözlerinde zamana çakýlmýþ yelkovan
nasýlda titriyor meydanlar
kahve kokuyor sokaklar
gözyaþlarýnda birkaç kelimenin iniltisi
ellerin karamsar bir sözü kovalarcasýna sallanýyor ardým sýra
her sirende bana sesleniyorsun hýçkýrýklarla
havanýn pusu sarýlýyor omuzlarýma
gözlerim takýlý bardaktaki dudak izine
seni uðurlamanýn ýzdýrabýný býrakýyorum sigarama
kýzýlca kýyamet Kýzýlay
üstüme çöküyor karamsarlýk yorgunu bulutlar
kal diyemeyecek kadar yorgun hüzünlerim
geçip gidiyor yanýmdan çoktan unutmuþ seni insanlar
aðýr kangren olmuþ
kifayetsiz gölgemde seni arayýþým
yüreðim ýssýz
anýlarda saklanmýþ bir þarkýya eþlik ediyor dudaklarým
çocukluðunu anlatýyorsun gülümseyerek
yaðmur yaðýyor içime
susuyorum uzuyor aramýzdaki derin sessizlik
avuçlarým dudaðýna asýlmýþ tekil bir sýzýya bulaþýyor
güneþ vuruyor sabahýn ilk ayazýna
ve sen ayrýlýða düþürüyorsun gölgemi
bir düþü kovalar gibi
terk ediyorsun caddeleri
yüreðin telaþlý
arkanda hasta bir þehir
muammalý
toz toprak sensizliðe aðlamaklý sokaklar
yarýmlýðýma kapanýyor ýþýklar
yürek sesime tercüman olan Sayýn Hasan Karaþahin’e sonsuz saygýlarýmý sunuyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.