Döndüm Kuru Yaprağa

Yalnýzlýkla nikahlý, derbeder bir aþýðým
Kaç kez düþtüm de kalktým, Azrail’le koklaþtým
Kuruyan dallarýmla, geceye sarmaþýðým
Þafaklarý olmayan, nice geceler aþtým
Sensiz geçen her saat, borçlandýrdý topraða
Yeþilimi sen aldýn, döndüm kuru yapraða...

Yarým asýrlýk ömrüm, kaygýlarla yaþandý
Ne þu vatana doydum, ne dünyayý dolaþtým
Sana olan büyük aþk, yüreðimden taþandý
Adým çilekeþ oldu, hiç yýlmadan savaþtým
Hep sol yaným sýzladý, bakmadým asla saða
Ahir ömrümü çaldýn, döndüm kuru yapraða...

Ýpeksi saçlarýný, rüyalarda tararken
Her telini kokladým, arasýnda dolaþtým
Titreyen bedenini, kollarýmla sararken
Yokluðunu fark ettim, yalnýzlýkla aðlaþtým
Ak saçlý bir ihtiyar, vur dedi taþa, daða
Hatýralarda kaldýn, döndüm kuru yapraða...

Unutamadým seni, cananýmdýn, gözümdün
Düþürmedim dilimden, adýný bal eyledim
Ruhumu ateþleyen, kývýlcýmdýn, özümdün
Musalla özlemimi, bir tek sana söyledim
Sensiz geçen her saat, borçlandýrdý topraða
Yeþilimi sen aldýn, döndüm kuru yapraða...

Þiir ve yorum Mehmet Fikret ÜNALAN

Sosyal Medyada Paylaşın: