Asil bir hikâye aslýnda bu, en azýndan asil bir hikâye olarak baþladý. Kelimeler her zaman vardý ve yazýlmayý beklediler, kalbe ulaþmak için bir araya getirilmeliydiler ve yaratýcýnýn kelâm sýfatý insana yakýþtýrýldý.
Söz söylenmeyi bekledi ardýndan. Ýnsan, söze hükmedebildiðini anladýðýnda kendisine yakýþtýrýlanýn farkýna vardý; lakin tüketmek istemedi.
Konuþmak vardý, sessizlik yaratýldý.
Ýnsanýn asaletinden mi bilinmez, konuþmadan söz söylemek mümkün oldu bir süre sonra. Çok þeyi gizleyebilecek ve gizlediðinden daha çoðunu haykýrabilecek iki eþya verdi aðaç insana…
Kaðýt yaratýldý, kalem yaratýldý.
Ýnsan konuþtu, insan üretti, insan yazdý, insan yaratýlanla yaratmayý öðrendi. Kalem insandan utandý, kaðýt sýrtýný döndü kelimelere… Yaratýcýyý unuttu insan, yaratýlmýþ olanlardan sadece biri olduðunu unuttu.
Karanlýk bir gökyüzü gibi çöktü üzerine kelimelerin… Anlatmak için yaratýlan, anlatmak istemedi. Sözcükler insaný terketti ve dil anlatamayan hiçbir kelimeye geri dönmedi.
Ateþ yaratýldý, ateþ yaratýldý.
Sustu adam ve sustu kadýn... Aslýnda konuþacak pek bir þey de kalmamýþtý. Gökyüzünde bir duman, yükselen ve yükselen…
Beddua yaratýldý.
Asil bir hikâyeydi aslýnda bu, en azýndan asil bir hikâye olarak baþlamýþtý. Kadýn adama baktý, adam kadýnýn ölmek üzere olan saçlarýna…
Ölüm her yaratýlmýþ için vardý ve kelimeler topraða döküldüðünde yaþamýn da bir anlamý kalmamýþtý.
Asena Gülsüm Güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asena Gülsüm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.