Varlýðýn, var oluþun Buz üzerine yazýlýp sonra için için eriyiþin Ýç sesindeki hüznü defalarca haykýrýþýn Belleklerde iz býrakmadan kitaplara giriþin Ve sonra okunmadan Raflara kaldýrýlýþýn
Üzüyor seni...
Oysa ki yükseklerdeydi gözün Buluta meydan okuyacaktý her sözün Ama düþlenenler olmadý Uyaklarýnda topuk dikeni Mýsralarýnýn caný yandý, Kalemlerin ucunda eksilen mürekkep oldun Yolun engebeli Yolculuðun çýkmaz sokaða denk geldi Soðuk iklimlerin tedirginliði çöktü üzerine Üþümeye baþladýn Ve duydun ki, Kar yaðmýþtý dizelerine Titredin!..
Suçun neydi ey þiir?..
Her kaleme kaðýt oldun Taþa, aðaca, onca yüreðe Her bir yere yazýldýn Her kiþiyi þair yaptýn
Ve sonra isyan ettin:
Gelmeyin üzerime üzerime ey buz daðlarý Býrakýn karýþsýn nehirlerim denizlerime, Kavuþsun denizlerim okyanuslarýma Dokunmayýn dizelerime, Kendi uyaðým, kendi hecemle gönüllerde taht kurayým Kitaplar mekaným olsun Yüzüm hep gülsün Kördüðüm olmadan çözülsün dilimde sözüm Sevincim, kederim beni anlatsýn Hüznüm kalbimin sesi Akýllara kazýnayým Nereye yazýlýrsam yazýlayým Her derdin dermanýyým Unutmasýn þairim!..
Rukiye Çelik 29 Mayýs 2013 / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.