ÖLÜME BÖLÜNMÜŞ HAYATI KEMİRMEK

gözlerimde incinmiþ hayatýn
bütün tepkisini güdümlerken,

sabýr yalnýzlýðýmý susturmak için
geceyi ruhuma dualarla tutuþturuyor.

bildik korkulardan deðil
bu ansýzýn kapýlýp gittiðim ve
isyanlara cahilce dokunuþum.

sýzlanmanýn ötesinde belirgenleþen
ince çizgilere dayanmýþ
büsbütün mutsuzluðum.

zamanýn kadehinden çektiðim
o latife dolu akþamlar,
þimdi baðrýmý deþen
katil bir el gibi durmadan boynuma dolanýyor
eski bir hesabý kapatmak istermiþ gibi;

bakýþlarýmda yanýp küle dönen
o tatlý havalarýmýn rengi
aynalarda patlarken yüzüme,

ölüme bölünmüþ hayatý kemirmek
ruhuma alýþýk olmadýðým
günahlarý yüklemeyecek mi
hýrsýmý öfkemle birleþtirip.

ben aramayacakmýyým o eski saf duruþumda ki
titrek bakýþlý ürkek çocukluðumu.

kaderi tuzaklanmýþ
bu masum yüzün baþýný kaldýracak
gururu bile baltalanmýþken;

içime dolduracaðým
kötü hayatlarýn bedelini
kimse gelip sormasýn bana,

ben o duygunun kýyýsýndan
kirli denizlere fýrlatýlmýþ
çeyrek asýrlýk bir zamanýn
süngerinde eritilimiþ pasým artýk.

topraða borçlamýþ bedeni
göðe yükselecek bedeli
ödedikten sonra kim hatýrlayacak
tarih yeni senaryolara hazýrlanýrken.




Sosyal Medyada Paylaşın: