Kuşlar ve Hep

kuraklýk gelir
karabasanla uyanýr beklememek
gözü açýlýr mý bilmem
günleri kovalamanýn...

mezarý gömülür
sonraya býrakmanýn
bisikletli amca da unutulur
kömür bakýþlý bir çocuk
yaðmurda tek
huysuz bakýmsýz bir kadýn üzgün
ben üzgün müyüm
suda da kaybolmuyorum...

hiçbir umut yazlanmýyor
avuçta hiçbirsiz
ilkellerle eþ
göreceli sessiz
yaprak kýmýldamýyor
duruluðunda yabancýlýðýn...

kuþlar ve hep
gene de korkunç
eðik gökyüzünde soluðumun kiri
hiçbir kalabalýða ait olmamak gibi
bir arzuda yokoluyorum...

bu sýrça köþk benim sýratým
alnýmýn çatýnda seken
serçenin gagasýnda özgürlüðüm
kördüðümü çözülür doðanýn
tufan sandýðýn belki
benim sendeki
bu bendeki sen...

o’suz olmalý deðirmen
öðütülmeden aný
an
sonrasý suyun
anla
arkadaþlarýn varken
ikindiden kopmadan
yorgunluðun...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: