sarhoþ olmuþsak ne var yani?
biri þarabýn mantarýný açýk unutmuþ,
bizi de içmiþ sayýyorlar...
yolsusuz bu ara, af buyur üstad,
pabucumuzu bile rehin býraktýk bir ayakkabý boyacýsýna,
geldiðimiz anlaþýlýr lakin,
þehir merkezinde olsak duymazdýn takunyanýn týngýrtýsýný.
neyse ki mektepliyiz,
henüz býrakmadýk bacaklarýmýzý bir telin dikeninde
yahut da bir askeriye revirinde.
velhasýl, her þey tamam üstad,
þimdi bize yol gerek...
düþ kurmayý bilen birini bulmalý,
bir tek onda bulunur bize yol gösterecek atlas,
bakarsýn kayboluruz avcumuzun içinde.
yatak yorgan istemez,
biz meþeden yapmayýz yataðýmýzý,
gömleðimizin cebinde kozalanýr týrtýllar,
meþenin bir dalýnda kývrýlýrýz.
ipimizi kopardýk ya artýk þehir merkezinden,
yazarýz elbet baca gibi tütersek,
atlasýmýz da var zira biterse tütünümüz,
istikamet þirince,
þimdi bize kan gerek...
imaj: apocalypto, mel gibson. 2006.