Ana Olur İstanbul
Yumruk yumruða giren gecelerin ardýndan
Günaydýn diye bilmeyi ne çok isterdim
Ah be kadýným kýnalý kuzum cennetim
Erozyona uðruyor gözlerim
Art niyetli gözyaþlarým kayýyor kirpik uçlarýma
Caný sýkýlmýþ umutlarým birer beton yýðýný
Konuþtuðum ana dilimin bile alfabenin katiliymiþ
Deli Fýrat gibi dudaðým nefesimi daðlýyor
Nede olsa körpeydi kelimeler
Asi görüntüsüyle aþka yasaklý azgýn bir deniz gibi
Sýyrýlýr yumruklarý dalgalarýn yamacýndan
Yavrusunu emziren ana olur Ýstanbul
Sancýlarý Ýstanbul kokan kadýným
O Lale Devrinden kalma aþklar yok mu
Ayak basýlmamýþ coðrafya gibi
Teðet geçti kalbimden bir vapur eþliðinde
Yüz çevirse de gözleri baðlý bakýþlarýyla
Arzuladýðý aþka yasaklýdýr Üsküdar,da
Dokundukça düðümleniyor boðazýnda
Kýz kulesinde kalmýþ öteki yaným
Hoþçakal kadýným hoþçakal cennetim hoþçakal Ýstanbul
Þiir/Remziye Çelik
Yorum/Mehmet Gecsoy
24.05.2013 Cuma
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.