Eski bir radyo var dinler dururum radyoda bir türkü çalar ben dinlemeye doyamam çaldýkça hüzünlenirim pencere de bekler dururum gözlerim hep yollarda.
Onlar hep yenilik peþinde ben eskilerin adamý, eskileri seven bir adamým. Ola ki gelirsen bu þehre sana kahveler hazýrlarým eksiksiz sofralar.
Saçýmý kestim, sakalýma kýyamadým sen seversin diye sokaklarýn boþluðunda kendimle konuþurken, çocuklar bana bakýp durdu gitmeliydim oysa kimselere haber vermeden.
Bir arkadaþa sýðýndým; sýðýnmasam daha çok yazacaktým demek ki arkadaþlara borçluyum mutluluðumu. Sen her bahar yeniden açan bir çiçek gibisin bense yokluðunda susuzluktan kuruyan.
Bir türkü çalar durur radyoda pencereden bakar dururum seni anlatýr durur. Bir þehir yýkýlýr yokluðunda sokaklar ýssýz, çocuklar mutsuz.
Sercan Ateþ 26.05.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
serco Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.