uyuttuðum acýlarým uyanmasýn diye sessizce sevmiþtim onu
bir türlü doðmayan düþlerimi doðurmak için sessizce seviþmiþtim onunla
aþerdim günler- geceler boyu olmazlara onlarca yalanlarýný yudumladým her sabah kusacaðýmý bile bile
yine de sessizce sevmiþtim onu bir türlü doðmayan düþlerimi doðurmak için
sonunda yine doðan gerçekler oldu ve yarattýðým o düþlerimle birlikte kayboldu...
17/Aralýk/2007
Figen Yarar
Ne zaman,ne de bizler kýsýr deðiliz. Kuralýdýr yaþamanýn gebe kalmak ve tutunmak hayata. Bazen saðlam bir dala tutunduðumuzu zannederiz, açlýðý kemirmiþtir onu, içi boþtur oysa, kýrýlýverir, düþersiniz.Ama nereye düþtüðümüzdür önemli olan.Tutunduðumuz dal, boy hizamýzý geçmiyorsa, ki genelde el hizamýzda olanlardýr tutunduklarýmýz, kýrýldýðýnda elinizde kalan dalý býrakýn yere, nasýlsa yeþerdiði topraða karýþacaktýr..
Sosyal Medyada Paylaşın:
kayıpAda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.