Sevdanýn aleviyle gönlü sarýnca buhar, Sýcak bir öðlen sonu sende kaldý gözlerim. Susayan yüreðime gelemeyince ilkbahar, Saman rengine dönüp sensiz soldu gözlerim.
Sebepsiz koparýnca sevdanýn çýpasýný, Mutluluk sarayýnýn yýrttýn be tapusunu, Sýrtýma vurunca da ayrýlýk sopasýný, Hüzünler mekânýnda yalnýz doldu gözlerim.
Evlerin ýþýklarý yanarken birer birer, Heceler þiirlerde kanarken birer birer, Dizelerim firkatý sunarken birer birer, Gezdiðimiz yollara bakýp doldu gözlerim.
Aþkýmýzýn deðeri hele söyle kaç kýrat, Issýz çölde koþmaktan bitap düþtü yâr bu at, Hasret yüklü gemiler gidiyorken son sürat, Bakarak daðlara hüzzam saldý gözlerim.
Ýhanet defterine yazýlan günahýnla, Feryad-ý figan dolu kýsa ömrün ahýnda, Yaðmurlarla ýslanmýþ Stockholm sabahýnda, Sonsuzluk namazýný sensiz kýldý gözlerim…
25/08/2010 / Ankara- Stockholm
Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun Mutlu (Hüznünşairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.