MAZİNİN KÜLLERİ
Aný defterini karýþtýrýrken,
Döküldü içinden gül yapraklarý.
Çok uzun yýllar geçti aradan,
Sayamadým saçýmdaki aklarý…
Ne olur her gördüðünde,
Manalý manalý bakma bana.
Seni bir hemþerim olarak sevdim,
Âþýk olamazdým ben sana…
Aþýk olmadý diye ne olursun kýzma.
Öyle kahýrlý mektuplar yazma,
Yaþadýklarýmýz mazide kaldý,
Benim için yuvaný bozma…
Bakýþlarýnla beni yiyip bitiriyorsun.
Alýp beni yýllar öncesine götürüyorsun.
Ben sana hiç söz verdim mi ki,
Neden sözünde dur diyorsun…
Kast edecekmiþsin gibi sanki canýma..
Bakýp durma dokunuyor kanýma.
Ben sana inan ki bir söz veremem,
Hala ilk günkü gibi, aþýðým karýma…
___Mehmet ASLAN___
___Sarayköy 24 Mayýs 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.