kasabalý çocuklar
coþkulu türküler söylerken
kucak kucak dermiþtim sevinçleri
yýldýz yýldýzdý gök kuþaðý sevinçli
bal damlasý gözlerinden ...
titrerdi içim ellerin elime deðdiðinde
gamzelerinin gizemli deltasýnda güller acardý
ben o çocuklar kadar þendim...
dudaklarý bayram yeri olurdu þen kahkahalarla bezeli
göðsüme yaslý saçlarýn baþýmý döndürürdün
ve sen cennet kokardýn...
þiirlerimi söylerdin umarsýzca
öperdim saçlarýný içim içime sýðmazdý ölüyordum sevinçten...
yanaðýn yanaðýma deðince
delirirdi dudaklarým dudaklarýnda nefes nefese
ölürdüm oracýkta ...
geliþin bende ilk bahardý leylak mevsimi
göðüm taçlanýrdý ebem kuþaðýyla yaðmurlar sonrasý
sen benim baharýmdýn...
yýldýz kaydýrýp dilek tutardýk
þarkýlardan fal tutardýk mýrýldanarak eþlik ederek
bizim þarkýmýzý defalarca
baðýra çaðýra söylerdik gün batarken göksuda...
sarýlýp boynuna sýmsýký öperdim koklardým
içim titrerdi bir gün sensiz kalýrsam korkusuyla ölürdüm...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.