Ben seni öldürdüðümü sandým içimde.. Oysa ölen bendim... Sonumuzun iyi biteceðini farzettim. Avuttum kendimi yokluðunda. Döneceðini ümit ettim. Dönmeyeceðini biliyordum aslýnda... Seni bana getirdiler sözlerle. Teselli ettiler sözde, Kendilerince... Iyiliðimi istiyorlarmýþmýþ.. Kötülüðüme sebepler, Farkýnda bile deðiller..
Geçte olsa anladým, Sevilmezsin.. Acýmasýzsýn.. Günahkârsýn.. Yalansýn.. Gözlerime yasaksýn.. Elbet birgün sen de yýkýlacaksýn... Ben mi?! Takat kalmadý yürekte.. O çoktan çekti beyaz bayraðý... Ben bile toplayamadým bu sefer daðýttýklarýný... Artýk hiçbir mesafe anlatamaz, Aramýzdaki uzaklýðý..
Geldi..daðýttý..ve gitti.. Ýþte ona göre, Aslýnda hepsi bu kadardý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ruhsatsız Sevdalar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.